Koeienoren, mzungu's en rugby

Een weekje verder, weer nieuwe belevenissen en dus een nieuw blogberichtje!
Deze week weer wat tijd op straat gespendeerd in functie van mijn onderzoek. Ik heb mijn onderzoeksveld verlegd van de autowassers in de buurt van Big Bite naar de boodschappenjongens van Shoprite. Deze jongens waren heel wat argwanender tegenover mij dan de autowassers van Big Bite aangezien de meeste me niet kenden maar enkele fotosessies zorgde toch voor meer wederzijds vertrouwen. En wat heb ik geleerd? Dat werken op straat vooral veel geduld vergt: wachten, wachten en wachten op werk ... 't Is geen spannende job.


2 van mijn informanten


geïnteresseerd in mijn veldnota's


een waar onderzoeksteam

Afgelopen woensdag stond er ook een bezoekje aan de compound Makululu op mijn programma. Na 2,5 jaar was ik zowel aangenaam als minder aangenaam verrast. Aangenaam omdat de projecten er als paddenstoelen uit de grond schieten en er nog goed functioneren ook, minder aangenaam omdat de compound waanzinnig blijft uitbreiden. Verdwalen is er een makkie. Gelukkig loodste onze gids John ons moeiteloos rond. Ja ons, den Job heeft me met veel plezier vergezeld.


Job en John


een typisch Makululu sfeerbeeldje

Op onze tocht passeerden we vooral heel wat bars. Om 9 uur 's ochtends zaten die al helemaal vol. Geen job betekent problemen en verveling en betekent helaas voor velen ook drinken ... Een beetje schrijnend om te zien.
We brachten de grote markt ook een bezoekje. Mijn nuchtere maag had het wat moeilijk met wat ze daar allemaal aantroffen: stinkende rottende vis, ingewanden, koeienoren en koeiemuilen ... Allemaal wachten op een klant! Mijn westerse ik mag er niet aan denken ...


dé markt van Makululu


koeienoren


mmmm koeiemuilen ...

John nam ons mee naar zijn ouders huis dat naar Makululunormen nog redelijk comfortabel was.


De keuken van John's ma Judith. Judith is nu aan de slag in Sables als kokkin en ze doet daar een uitstekende job!

Overal in Makululu tref je kinderen aan. De mzungu's (blanken) in de wijk zijn voor hen, en vaak ook voor hun ouders, hét event van de dag! Wanneer een mzungu 'hallo' tegen je zegt, dan scoor je punten in Makululu. Allemaal een beetje vreemd ... Ik heb me nog nooit zóó blank gevoeld als in Makululu.


kinderen


spelende kinderen


zoek de mzungu

Op het einde van onze tocht bezochten we enkele organisaties in Makululu. De eerste stop was bij de ZOCS school die werd opgericht door het Belgische koppel Luc en Isabelle. In 3 jaar tijd is de school enorm gegroeid. Bij mijn vorig bezoek had de school 400 leerlingen, nu 900! Er zijn heel wat nieuwe klaslokalen bijgekomen en de ouders van de leerlingen kunnen aan de slag in een naaiatelier. Veel van dit alles is te danken aan de fantastische directrice.


nieuwe gebouwen van ZOCS


het naaiatelier van ZOCS


de directrice van ZOCS

Na ZOCS brachten we een bezoekje aan het project Shililalila van Kara Counselling. Het project vangt enkele en dubbele AIDS-wezen op en ook een aantal kinderen die zelf AIDS hebben. Het project draait wonderwel.
Een laatste project dat '37 and more' noemt is een soort tweede Sables. Kinderen krijgen er les, kunnen er ontspannen. Bovendien kunnen hun moeders er les komen volgen. Ze leren tal van vaardigheden zoals brieven schrijven, een business opstarten, ... De dames waren alvast zeer enthousiast. Dat belooft!


Studerende moeders

In Sables deze week niks speciaals. De kinderen zijn momenteel helemaal into computerspelletjes. Leuk om te zien! De rugbytraining is ook weer opgestart, met dank aan Job. De kinderen genoten met volle teugen en waren dan ook zeer verheugd toen ze zondag gratis naar een Rugbymatch mochten gaan kijken. Ambiance verzekerd al waren ze, net als ik, danig onder de indruk van de ruwheid van de Zambiaanse rugby.De coördinator krijgt met de dag meer weerstand van de staff en vooral van mij. Deze week heb ik hem gevraagd om een staffvergadering te plannen. Hij vroeg me of ik agendapuntjes had en ik heb hem meteen een heel A4-blad gegeven. Dit heeft hem schijnbaar afgeschrikt want nu probeert hij de vergadering uit te stellen tot het einde van september maar dat zal niet pakken. De staff en ik willen een vergadering en dat "as soon as possible"!
Ondertussen heb ik ook een babbel gehad met iemand van het management van Kara Counselling Kabwe. Er zal een vergadering gepland worden, ook "as soon as possible". Ik hoop echt dat er verandering komt want als die er niet komt dan zal het centrum ten onder gaan aan het slecht management van de coördinator en dat willen we allemaal koste wat kost vermijden! Kinderen boven alles!


Job en 2 lieve Sables-meiden


The kids and me


Vanop de tribune aan het genieten van de rugby

Vandaag neem ik een relaxdagje. Luilakken op de farm en vanavond een zalig BBQ'tje. Ook een antropoloog heeft nood aan rust nu en dan!

Hou jullie haaks! Avonturen vanuit België zijn altijd welkom via lobkeroygens@hotmail.com! En Skypen kan ook: lobkeroygens!

Tot mails en hoors!

Liefs

Lobke