Enkele dagen ver en ik heb al zoveel te vertellen! Het is ongelofelijk wat een andere cultuur met je doet! Eén ding weet ik zeker, ik zal me hier thuis voelen in het warme Zambia. Warm in 2 betekenissen. Warm weer en warme mensen! Maar laat me beginnen bij het begin. Mijn vertrek: Na een wat emotioneel afscheid - 4 maanden is niet niks - kon mijn reis beginnen. Mijn vlucht uit Zaventem ging richting het grijze London Heatrow. Het leuke aan alleen reizen is dat je mensen leert kennen en in Heatrow had ik al prijs. Ik leerde aan de gate voor de vlucht naar Lusaka een Sloveense kerel kennen. Andrei was zijn naam. Toeval of niet, hij zou in Lusaka in hetzelfde hotel verblijven als ikzelf. Het 1e contact was gelegd.Wat me vooral zal bijblijven van de vlucht naar Lusaka is de koude. Een pull, jas en 2 dekens mochten niet baten, ik bevroor zo wat. De piloot was wat verstrooid en zei dat we naar Gambia gingen en dat het bij aankomst (om 6u30) 29° zou zijn (ipv 19°) Gelukkig was hij goed in wat hij goed moest zijn nl. vliegen!Na een veilige landing werd ik verwelkomd door de warmte van Zambia. Ik kreeg een goed gevoel toen ik daar op die Zambiaanse tarmac stond, een vertrouwd gevoel. En het 1e wat ik deed op Zambiaanse grond was typisch Afrikaans: wachten! De paspoortcontrole verliep traag want er was een probleem met het computersysteem. Ik kon er om lachen!Ondertussen had ik mijn Sloveense vriend teruggevonden en samen met een Brit namen we de taxi-service van het hotel waar we gingen verblijven. We waren nog geen 10 minuten ver of we reden de auto van de president voorbij! Dat kan tellen voor mij, een Belg die nog nooit haar eigen koning gezien heeft! Onderweg gaf ik mijn ogen de kost! Afrika, het is echt een andere wereld! Eenmaal aangekomen in het hotel besloot ik om een dutje te doen. Ik had snachts amper 3 uur geslapen en ik was doodop.
In de namiddag ging ik met Andrei de stad in. Ipv handen had ik ogen tekort. We gingen ons geld wisselen, bezochten de lokale supermarkt en dwaalden wat rond op een plaatselijk marktje. Ik vond het heerlijk. Toen ik ging informeren voor een bus richting Kabwe, het stadje waar ik zal verblijven de komende 4 maand, werd ik plots omringd door wel 30 Zambianen. Ze probeerden me allemaal op hun bus te krijgen. Ik kreeg het een klein beetje benauwd en repte me weg, weer een avontuur rijker.Ik besloot het 's avonds kalm aan te doen. Ik ging iets eten en besloot om vroeg in mijn bed te kruipen. Ik was stikkapot door het reizen en de warmte.De volgende dag hadden Andrei en ik met Benson, een lokale gids, afgesproken om de stad te verkennen. Niet het centrum, dat hadden we al gezien, maar wel de township, de achterbuurten van Lusaka waar het grotendeels van de bevolking woont. Wat ik daar allemaal gezien heb valt moeilijk te beschrijven. Iedereen kent beelden van krottenwijken maar als je ze voor de 1e keer in het echt ziet, dan is het toch wel effe slikken. Ongelofelijk in welke omstandigheden mensen trachten te overleven! Maar het meest opmerkelijke is niet de armoede die je er ziet maar wel de Afrikaanse vrolijkheid die je daar terugvindt. Het is cliché, maar wij westerlingen kunnen echt veel leren van deze mensen. Misschien starten we best een uitwisseling op. Wij helpen hen met het verbeteren van hun levensomstandigheden en zij leren ons terug genieten van het leven, want dat kunnen zij als de beste!
In de township bezochten we een school, een familie, een winkelcentrum en een markt. En tussen onze bezoeken door beantwoordde Benson al onze vragen. Benson zelf woont ook in één van de townships maar hij heeft het geluk gehad om te kunnen studeren. Nu werkt hij als freelance toeristische gids. Elke dag hangt hij rond in de hostel om klanten te zoeken. Een gids als Benson is echt een aanrader. Benson was enorm goed ge?nformeerd over zowel nationale als internationale problematieken. Op al onze vragen wist hij een antwoord en hij was altijd bereid om met ons in discussie te gaan. Zeer leerrijk en confronterend tegelijk. Ik verschoot ervan hoezeer de westerse mentaliteit bij me ingebakken zit en hoezeer Benson er in slaagde om er mij steeds mee te confronteren. Ik heb nog veel te leren :-)
Nu zit ik hier naast het zwembad en probeer alles wat ik totnogtoe gezien heb wat te plaatsen. Ik begin te beseffen hoe rijk ik wel ben. Rijk vergeleken met de mensen hier en rijk want ik heb er alweer een enorme ervaring bij! En zeggen dat dit nog maar het begin is! Morgen trek ik naar Kabwe en ik heb er zin in!
Tot de volgende
Lobke
