Moet er nog feest zijn?!

Al weer eventjes geleden maar hier ben ik weer voor een update van mijn Zambiaanse avonturen!
En ik begin met goed nieuws! De dingen lopen momenteel al stukken beter in Sables. Blijkbaar zijn er al meer klachten binnengekomen over de Sablescoördinator Sydney en het management heeft na mijn klacht actie genomen. Sydney is tijdelijk enkele verantwoordelijkheden kwijt en hij heeft een waarschuwing gekregen. Sindsdien doet hij echt zijn best. Tal van aanslepende zaken zijn plots geregeld en hij doet heel wat inspanningen. Hopelijk blijft het zo!
Deze week zijn 46 Sablesjongens vertrokken op een trip naar een voetbaltornooi in Kapiri (zo'n 60 km van Kabwe). Voor velen is het de eerste keer dat ze lange tijd weg zijn van thuis dus ze keken er ontzettend naar uit. De trip was enkel mogelijk dankzij de Engelse studenten Sara, Rina, Katie, Nehada en Antonio. Ze doneerden 200 pond en zo kon het transport voor de trip worden betaald . De coach Geoffrey was doodgelukkig en super dankbaar dat de trip kon doorgaan. Geoffrey zelf is een plaatselijke oud-voetbalheld. Op straat wordt hij voortdurend begroet maar hij blijft zijn eigenste zelve, zonder enige sterallures. Na zijn voetbalcarrière heeft hij zich op het coachen van kinderen en straatkinderen gestort. Hij heeft echt een groot hart voor de kinderen van Sables. Waren er maar meer als hem...


Geoffrey en zijn Sablesteam aan het trainen

De voorbije week was een ware feestweek in Sables. Job heeft na 2 weken Zambia verlaten en als afscheid had hij worstjes gekocht voor de kinderen. Ze waren door het dolle heen. Het was heel lang geleden dat ze dat nog eens vlees op hun bord hadden gekregen. Afgelopen maandag hebben de overblijvende Engelse studenten Katie, Nehada en Antonio dan ook een afscheidsfeestje gegeven met eieren, chips, sinaasappelsap en vers fruit. Als klap op de vuurpijl hebben ze alle kinderen ook nog geschminkt. Grappig zicht: jongens met roze vlinders op hun gezicht die daarna hun gezicht gingen wassen en een tweede keer in de rij gingen gaan staan voor een tweede schminkbeurt ... Puur plezier! Net als de rugbytraining van vorige week waarbij het gras tot in mijn onderbroek is gekropen. 't Was met veel pijn in het hart dat Antonio, Katie en Nehada Sables hebben verlaten.


Antonio slachtoffer van een grapje van de kinderen: vastgeknoopte veters!! Werkt altijd en overal!


Katie omsingeld!

Afgelopen week was echt de week van de afscheidfeestjes. Job was als eerste aan de beurt. Hij nam ons mee naar een groezelige bar waar we in de achtertuin een barbecue hadden met half rauwe kip en biefstuk ... Wegens Samonellaredenen heb ik die maar links laten liggen. Mijn lege maag en wat alcohol zorgden dan maar voor wat extra (tipsy/beneveld) plezier. Heel wat bekenden waren van de partij maar ook een pak onbekende zielen daagden op en die waren niet altijd even aangenaam in de omgang. Zo was er de zatte Mr. Banda, een man gerelateerd aan de Zambiaanse president maar tevens ook één van die Zambianen die zijn handen graag eens naar beneden laat glijden wanneer er een foto wordt genomen ... Hij had het vooral gemunt op Katie die er op den duur wat krekelig van werd. We sloten de avond af in de plaatselijke disco Chez Ntemba. Heren in kostuums, spiegels aan de wand, shakende konten, ... Niet bepaald de plaats waar je mij in België zou vinden maar wel fun voor 1 avond!


Billy en ik


Katie, Nehada en Mr. Banda

Andere vaarwel/goodbye-feestjes werden op de farm gehouden met telkens een heerlijke barbecue en wat fenomenaal vuurwerk! Op deze feestjes werd er afscheid genomen van de Engelse Katie, de Zweedse Nehada, de Portugese Antonio, de Belgische Job en de Zwitserse Stefan, Rahel en Lucia.


Stefan aan het koken! Mmmm ... het eten dan he!


Barbecue!


Lucia en Rahel


De lieve Maggie en Roshni ook weer van de partij!

Vele nationaliteiten samen maar de wereld is klein en dat werd nogmaals bewezen. Rahel en ik hebben elkaar zo'n 2,5 jaar geleden ook al eens ontmoet, op safari in Botswana dan nog wel ... 't Was een fijn weerzien! Alsof het toeval nog niet groot genoeg was bleken Rahel en Stefan ook nog te zorgen voor Mukuba, mijn ex-hond! 't Was een zalig weerzien met hem!


Mukuba, van puppy tot flinke volwassen hond!

Voor Job was het een emotioneel afscheid in Zambia. Hij is hier hopeloos verliefd geworden op Exildah, 1 van de Sablesmedewerkers. Zo verliefd dat hij besloten heeft om te breken met zijn Zuid-Afrikaanse vriendin om in november al terug te komen naar Kabwe. Op maandag was ik dan maar de troostende schouder voor Exildah ... Liefde kan hevig zijn!


Exildah en Job

Mijn onderzoek kabbelt ondertussen voort! Deze week heb ik mijn creatieve onderzoeks-ik even laten werken en ik ben de straat opgetrokken met een pak wit papier en kleurpotloden. Voor ik het wist was de hele omgeving van de supermarkt Shoprite, klein en groot, aan het tekenen. De resultaten waren interessant:
- "Kun je je job tekenen?" Resultaat: een auto
- "Wat is je grootste droom?" Resultaat: een auto
- "Hoe ziet de hemel er volgens jouw uit?" Resultaat: Raj's auto
Hilarisch en interessant tegelijk!


Kinderen aan het tekenen op de straat bij Shoprite

Deze week ben ik ook weer naar de mis geweest! 2x in 1 maand, dat is een record! Ditmaal ben ik in het kader van mijn onderzoek geweest en blijkbaar wist de priester dit want ze hadden een toneelstuk over geld voorbereid en in het vragenuurtje werd een vraag gesteld over wat de kerk deed voor straatkinderen. Het antwoord was pover. Ze deden niet echt iets maar God ging hen helpen om iets aan de problematiek te doen. Bovendien werd er vooral gefocust op het slecht gedrag van straatkinderen: geweld, drugs, seks, ... Even verder kijken naar de oorzaak van het gedrag zat er niet in ... Ik kookte toch een beetje vanbinnen maar ik heb wijselijk mijn mond gehouden.
Katie was ook mee en vond de mis buitengewoon interessant. Nehada daarentegen vond er niet veel aan en heeft dan ook maar een dutje gedaan in de mis. Fun! Nadien trakteerden we Eliot en Paul, de 2 Sablesjongens die ons uitgenodigd hadden naar hun kerk, op een lekker maal. Ze aten hun buikjes rond!


Paul met een stuk lekkere cake

Maar het beste nieuws van de week heb ik voor het laatst gehouden. Tijdens mijn veldwerk heb ik veel van de jongens van vorige keer weer gezien: Ed, Dominic, Samson, Mwanza,... maar jammer genoeg op straat dus. Sinds Sydney coördinator is geworden, waren ze niet meer welkom in Sables wegens "té oud". Ze behoorden niet meer tot de leeftijdsdoelgroep van Sables en Sydney heeft ze dan maar gewoon weg gestuurd, zonder enige opvolging ... Mijn hart brak zowaar toen ik ze weer op straat aantrof. Ik sprak erover met Billy, de coördinator van Kara Counselling Skills training. Ik vroeg hem of er geen plaats was voor de jongens. Billy was direct zeer enthousiast. De vraag die natuurlijk rijst is waarom niemand eerder op het idee is gekomen om Sables met Skills Training te verbinden. Het zijn tenslotte 2 projecten van dezelfde koepelorganisatie Kara Counselling ...
Deze maandag was het dan zover! 10 jongens konden beginnen aan een skills training. Als volleerde straathoekwerker ging ik ze gaan oppikken op de straat. Het duurde niet lang om 10 kandidaten te vinden! Ik trok met de 10 jongens naar Sables, door de straten van Kabwe! Ik had even een "Lobke and the gang"-gevoel. Eenmaal aangekomen in het centrum informeerde Billy de jongens over wat ze konden verwachten. Ze gaan verschillende vaardigheden aangeleerd krijgen: metselen, houtbewerking, metaalbewerking, businesstraining, ... en ze krijgen een fiets als transportmiddel en elke dag 2 maaltijden. De gehele training zal zo'n 5 maanden in beslag nemen. De jongens waren laaiend enthousiast en ik was supertevreden! Blij dat iets heb kunnen betekenen voor hen! 't Is voor hen toch weer een extra kans voor de toekomst!
Eigenlijk is het wel grappig dat ik diegene ben die hen van straat haal. Ik ben zowaar mijn eigen onderzoeksdoelgroep aan het ondermijnen maar dat is met veel plezier! Bovendien is dit een extra teken dat straathoekwerk meer dan belangrijk is om problemen te signaleren en ze op gepaste wijze aan te pakken! De hele dag heeft er een glimlach op mijn gezicht gerust. Ik was zo fier op hen!


De jongens krijgen uitleg over de Skills Training

En met deze glimlach sluit ik mijn blog dit keer af! Op naar nieuwe avonturen! Lien Madou, een ex-klasgenootje van de Socia, is vanmorgen vroeg gearriveerd in Zambia en ik kijk ontzettend uit naar de tijd met haar hier. Op ons programma staat onder meer een weekje Kabwe maar ook een weekje reizen: de Victoriawatervallen en een safari! Ik heb er al zin in maar dat is voor binnen 2 weken. Ondertussen hou ik jullie op de hoogte!

Hou jullie haaks!

Lieve groeten

Lobke


PS: als afsluiter het gekke gezichtenboek van Sables