Kerst, kerst, kerst!!
27 december 2006 … Ik zit nu ongeveer aan de helft van mijn tijd hier in Zambia … Ongelooflijk hoe de tijd hier voorbij vliegt! Maar ook vreemd, want de tijd vliegt voorbij maar toch voelt het tegelijkertijd aan alsof ik hier al langer dan 2 maanden ben! Ik ben hier graag, heel graag! Het is vreemd om te ervaren hoe vlug ik gewoon geraakt ben aan de Afrikaanse/Zambiaanse cultuur en aan mijn nieuw leventje hier in Kabwe!
De afgelopen weken waren enorm hectisch! Ik ben nu al 10 dagen aan een stuk aan het werken … Nog 2 te gaan en ik moet zeggen dat ik al redelijk kapot zit maar dat ik tegelijkertijd ook veel voldoening heb gehaald uit de afgelopen 2 weken!
De afgelopen 2 weken stonden helemaal in het teken van Kerst! Kerststalletje maken, kerstversiering rondhangen, 100 (!) kerstkaarten maken, kerstcadeautjes kopen, kerstlunch voorbereiden, kerstviering in elkaar steken, … Vorige keer zei ik nog dat ik me helemaal niet in een kerstsfeer voelde, wel, ik heb mijn schade dubbel en dik ingehaald! De kerstsfeer zat er helemaal in, ondanks het warme vochtige weer!
Gelukkig haalde een rugbymatch op zaterdag me even uit die verstikkende kerstsfeer! Naast Sables is er een rugbyclub. Sinds vorige week mogen onze gasten er gaan trainen en gratis de rugbymatchen gaan bekijken! Amai, een vré sportje naar mijn oordeel maar wel heel fijn om te zien! De gasten trokken grote ogen!
En dan zondag was het eindelijk zover: kerstavond! Een heuse belevenis voor mij hier in het verre Zambia! We hadden een feestje met de staff van Sables. Het werd een fijne avond! Barbara schotelde ons een heerlijk maal voor, de 2 oude bewakers sloegen aan het dansen en vele knuffels werden uitgedeeld! We hadden op voorhand ook namen getrokken voor de cadeautjes. Ik kreeg van Elly, één van de koks, een prachtige Shitenge (wikkelrok).
Na een klein feestje in Sables gingen we met zijn allen naar Barbara’s huisje. Barbara en Sestina, 2 sociaal werkers in Sables, moesten zich nog ‘even’ opfrissen vooraleer we een stapje gingen zetten in de Kabwese uitgaanswereld. Maar ‘even’ werd al gauw ‘2 uren ’! Die 2 uren vulden ze met het nemen van een douche, het uitkiezen en aantrekken van uitgaanskledij, het aanbrengen van make-up en het belangrijkste van allemaal: het verzorgen van hun haar.De meeste Afrikaanse vrouwen hebben een hekel aan hun kroeshaar. Ze zijn één voor één zot van mijn ‘Mzungu’haar! Elke dag moet ik wel 10 keer horen hoe mooi ze mijn haar vinden. Zelf veranderen ze van haar als van onderbroek: Elke dag dus! De ene dag zie je ze met lang haar, de volgende dag met vlechtjes en de dag erna is het plots weer kort … Fake haar … De straten liggen er werkelijk vol van!
Na 2 uur waren de dames dan toch eindelijk klaar en konden we naar ‘Big Bite’ (de plaatselijke openluchtdiscotheek) gaan. Ja, een warme kerst, het voelde toch soms bizar aan daar in openlucht… Enkele van de medewerkers hadden al goed aan de wijn gezeten en de sfeer zat er dan ook goed in! Ikzelf was ook in de mood want ik had een telefoontje gekregen vanuit België van mijn ouders, mijn broer en zijn vriendinnetje en mijn nonkel en tante! Ze waren samen kerstavond aan het vieren en ik was blij hen allemaal te horen!
In ‘Big Bite’ was ik die avond de enige Mzungu. ’t Is soms vreemd! Je ziet soms mensen naar je kijken en je beseft niet direct dat het hen om je huidskleur te doen is. De ene kerel na de andere kwam mijn telefoonnummer vragen. Maar ik bekijk het positief: ik heb weer veel sociaal contact gehad! Dat is het voordeel van Mzungu te zijn in Afrika; je bent nooit alleen! De muziek was niet denderend die avond maar toch heb ik me kostelijk geamuseerd! Mijn Mzungu dansstijl zorgde weer voor heel wat entertainment! Wat ik dan weer heel grappig vond was de countdown die als volgt ging “1, 2, 3, 4, 5 … Happy Christmas!” Ja, een countup, het is eens iets anders! Om 2 uur besloot ik wijselijk om toch maar naar huis te gaan want de volgende dag was het werkendag!
Een wekker die afgaat om 7 uur op kerstdag, ik had het toch graag anders gezien! Maar, alles voor de gasten hé! Om 8u kwam ik aan op Sables en alleen Veronica, de kok van de dag, was er al! “Geen probleem”, dacht ik, “dat was te verwachten na een avondje uit !” Maar om 9u begon ik toch wel een beetje mijn geduld te verliezen. Om 9u30 kwam Sestina dan toch aangewandeld en Barbara kwam om 10u aan met de mededeling “dat ik blij moest zijn dat ze gekomen was want ze was echt nog heel moe!”. Ja, ze worden ervoor betaald maar tijd is toch echt niet hun sterkste kant!
Om 10u ging het kerstfeestje van start met een kerstviering voor de jongens. De gasten zongen eerst een kerstliedje genaamd ‘little drummer boy’, daarna luisterden ze naar het kerstverhaal om dan vervolgens een kersttekening te maken. Tenslotte lazen ze enkele kleine gebeden voor om dan af te sluiten met de Sables-kersthit: ‘Johny to the world’ … Wat eigenlijk ‘Joy to the world’ had moeten zijn maar soit! Ik vond hun versie alleszins fantastisch en bovenal heel origineel!
Na de mis was het tijd voor een filmpje, meer bepaald een kerstmisklassieker: ‘Harry Potter en de Steen der Wijzen’. De gasten genoten met volle teugen! Vooral de griezelige monsters oogstten heel wat succes!
De lunch was voorzien voor 12u30 maar zoals ik al eerder zei: tijd is niet hun sterkste kant! Het eten was pas klaar om 14u30 maar toch konden de jongens er ook dan nog niet aan beginnen. De Rotary Club van Kabwe kwam juist op bezoek om de gasten hun cadeaus te geven. De kleinsten kregen een voetbaloutfit en de oudsten kregen een basketbalshirt! Je zag alleen maar knielingen en blije gezichtjes!En daarna, om 15u15 – eindelijk – LUNCH! Er stond kip op het menu! Geen feest zonder kip hier in Zambia! Na de lunch staken Linos en ik één van onze oudste gasten in een kerstmanpak. Hij deelde koekjes, snoep, mango’s, watermeloenen en zoete ma?s uit! De gasten gingen uit de bol! Zoveel eten … dat maken ze niet elke dag mee! En onze zwarte kerstman deed het fantastisch! Hij deelde alles met de nodige flair uit! Hij glunderde echt van trots in zijn kerstpak.
Om 17u30 gaven we de gasten nog vlug een avondmaal om ze dan vervolgens allemaal, met een rond buikje, naar huis (of naar de straat…) te sturen! Hun dag was geslaagd maar de aanwezige staff was doodop! Ik ging naar huis, om te crashen! Moe maar voldaan zoals ze zeggen! ’t Was echt wel een zalige Kerst!
Nu 2 dagen later ben ik nog altijd wat aan het bekomen maar veel tijd om te rusten heb ik niet! Ik moet werken en bovendien komen mijn bezoekers morgen aan! Mijn sportleerkracht van in het middelbaar en een vriendin van haar komen een kijkje nemen hoe ik het hier doe! Ik kijk enorm uit naar hun komst!!!
Ook Kate, mijn huisgenootje, komt morgen terug na 2 weken verlof in de UK! Mijn Zambiaans huisje zal in 1 keer weer goed gevuld zijn! Ik hou jullie alvast op de hoogte van mijn verdere avonturen! Volgende week staan de Victoriawatervallen op het menu: dat belooft!!! Vakantie! Het zal deugd doen!
En voor ik het vergeet: Gelukkig Nieuwjaar allemaal!!!! Vier het daar goed in het verre België!
Feestelijke kussen
Lobke
De afgelopen weken waren enorm hectisch! Ik ben nu al 10 dagen aan een stuk aan het werken … Nog 2 te gaan en ik moet zeggen dat ik al redelijk kapot zit maar dat ik tegelijkertijd ook veel voldoening heb gehaald uit de afgelopen 2 weken!
De afgelopen 2 weken stonden helemaal in het teken van Kerst! Kerststalletje maken, kerstversiering rondhangen, 100 (!) kerstkaarten maken, kerstcadeautjes kopen, kerstlunch voorbereiden, kerstviering in elkaar steken, … Vorige keer zei ik nog dat ik me helemaal niet in een kerstsfeer voelde, wel, ik heb mijn schade dubbel en dik ingehaald! De kerstsfeer zat er helemaal in, ondanks het warme vochtige weer!
Gelukkig haalde een rugbymatch op zaterdag me even uit die verstikkende kerstsfeer! Naast Sables is er een rugbyclub. Sinds vorige week mogen onze gasten er gaan trainen en gratis de rugbymatchen gaan bekijken! Amai, een vré sportje naar mijn oordeel maar wel heel fijn om te zien! De gasten trokken grote ogen!
En dan zondag was het eindelijk zover: kerstavond! Een heuse belevenis voor mij hier in het verre Zambia! We hadden een feestje met de staff van Sables. Het werd een fijne avond! Barbara schotelde ons een heerlijk maal voor, de 2 oude bewakers sloegen aan het dansen en vele knuffels werden uitgedeeld! We hadden op voorhand ook namen getrokken voor de cadeautjes. Ik kreeg van Elly, één van de koks, een prachtige Shitenge (wikkelrok).
Na een klein feestje in Sables gingen we met zijn allen naar Barbara’s huisje. Barbara en Sestina, 2 sociaal werkers in Sables, moesten zich nog ‘even’ opfrissen vooraleer we een stapje gingen zetten in de Kabwese uitgaanswereld. Maar ‘even’ werd al gauw ‘2 uren ’! Die 2 uren vulden ze met het nemen van een douche, het uitkiezen en aantrekken van uitgaanskledij, het aanbrengen van make-up en het belangrijkste van allemaal: het verzorgen van hun haar.De meeste Afrikaanse vrouwen hebben een hekel aan hun kroeshaar. Ze zijn één voor één zot van mijn ‘Mzungu’haar! Elke dag moet ik wel 10 keer horen hoe mooi ze mijn haar vinden. Zelf veranderen ze van haar als van onderbroek: Elke dag dus! De ene dag zie je ze met lang haar, de volgende dag met vlechtjes en de dag erna is het plots weer kort … Fake haar … De straten liggen er werkelijk vol van!
Na 2 uur waren de dames dan toch eindelijk klaar en konden we naar ‘Big Bite’ (de plaatselijke openluchtdiscotheek) gaan. Ja, een warme kerst, het voelde toch soms bizar aan daar in openlucht… Enkele van de medewerkers hadden al goed aan de wijn gezeten en de sfeer zat er dan ook goed in! Ikzelf was ook in de mood want ik had een telefoontje gekregen vanuit België van mijn ouders, mijn broer en zijn vriendinnetje en mijn nonkel en tante! Ze waren samen kerstavond aan het vieren en ik was blij hen allemaal te horen!
In ‘Big Bite’ was ik die avond de enige Mzungu. ’t Is soms vreemd! Je ziet soms mensen naar je kijken en je beseft niet direct dat het hen om je huidskleur te doen is. De ene kerel na de andere kwam mijn telefoonnummer vragen. Maar ik bekijk het positief: ik heb weer veel sociaal contact gehad! Dat is het voordeel van Mzungu te zijn in Afrika; je bent nooit alleen! De muziek was niet denderend die avond maar toch heb ik me kostelijk geamuseerd! Mijn Mzungu dansstijl zorgde weer voor heel wat entertainment! Wat ik dan weer heel grappig vond was de countdown die als volgt ging “1, 2, 3, 4, 5 … Happy Christmas!” Ja, een countup, het is eens iets anders! Om 2 uur besloot ik wijselijk om toch maar naar huis te gaan want de volgende dag was het werkendag!
Een wekker die afgaat om 7 uur op kerstdag, ik had het toch graag anders gezien! Maar, alles voor de gasten hé! Om 8u kwam ik aan op Sables en alleen Veronica, de kok van de dag, was er al! “Geen probleem”, dacht ik, “dat was te verwachten na een avondje uit !” Maar om 9u begon ik toch wel een beetje mijn geduld te verliezen. Om 9u30 kwam Sestina dan toch aangewandeld en Barbara kwam om 10u aan met de mededeling “dat ik blij moest zijn dat ze gekomen was want ze was echt nog heel moe!”. Ja, ze worden ervoor betaald maar tijd is toch echt niet hun sterkste kant!
Om 10u ging het kerstfeestje van start met een kerstviering voor de jongens. De gasten zongen eerst een kerstliedje genaamd ‘little drummer boy’, daarna luisterden ze naar het kerstverhaal om dan vervolgens een kersttekening te maken. Tenslotte lazen ze enkele kleine gebeden voor om dan af te sluiten met de Sables-kersthit: ‘Johny to the world’ … Wat eigenlijk ‘Joy to the world’ had moeten zijn maar soit! Ik vond hun versie alleszins fantastisch en bovenal heel origineel!
Na de mis was het tijd voor een filmpje, meer bepaald een kerstmisklassieker: ‘Harry Potter en de Steen der Wijzen’. De gasten genoten met volle teugen! Vooral de griezelige monsters oogstten heel wat succes!
De lunch was voorzien voor 12u30 maar zoals ik al eerder zei: tijd is niet hun sterkste kant! Het eten was pas klaar om 14u30 maar toch konden de jongens er ook dan nog niet aan beginnen. De Rotary Club van Kabwe kwam juist op bezoek om de gasten hun cadeaus te geven. De kleinsten kregen een voetbaloutfit en de oudsten kregen een basketbalshirt! Je zag alleen maar knielingen en blije gezichtjes!En daarna, om 15u15 – eindelijk – LUNCH! Er stond kip op het menu! Geen feest zonder kip hier in Zambia! Na de lunch staken Linos en ik één van onze oudste gasten in een kerstmanpak. Hij deelde koekjes, snoep, mango’s, watermeloenen en zoete ma?s uit! De gasten gingen uit de bol! Zoveel eten … dat maken ze niet elke dag mee! En onze zwarte kerstman deed het fantastisch! Hij deelde alles met de nodige flair uit! Hij glunderde echt van trots in zijn kerstpak.
Om 17u30 gaven we de gasten nog vlug een avondmaal om ze dan vervolgens allemaal, met een rond buikje, naar huis (of naar de straat…) te sturen! Hun dag was geslaagd maar de aanwezige staff was doodop! Ik ging naar huis, om te crashen! Moe maar voldaan zoals ze zeggen! ’t Was echt wel een zalige Kerst!
Nu 2 dagen later ben ik nog altijd wat aan het bekomen maar veel tijd om te rusten heb ik niet! Ik moet werken en bovendien komen mijn bezoekers morgen aan! Mijn sportleerkracht van in het middelbaar en een vriendin van haar komen een kijkje nemen hoe ik het hier doe! Ik kijk enorm uit naar hun komst!!!
Ook Kate, mijn huisgenootje, komt morgen terug na 2 weken verlof in de UK! Mijn Zambiaans huisje zal in 1 keer weer goed gevuld zijn! Ik hou jullie alvast op de hoogte van mijn verdere avonturen! Volgende week staan de Victoriawatervallen op het menu: dat belooft!!! Vakantie! Het zal deugd doen!
En voor ik het vergeet: Gelukkig Nieuwjaar allemaal!!!! Vier het daar goed in het verre België!
Feestelijke kussen
Lobke
Stoere man!
En nog 1!
Thomas, mijn tuinman en zijn gezinnetje.
De Sables fotomodellen ... hmm
De kerstkriebels slaan toe bij de gasten!
Een partijtje rugby in Kabwe!
Dansende staff op Nieuwjaar: Linos en Veronica geven het beste van zichzelf!
Een blanke kerstman
En een zwarte!
gepost door Lobke op
4:46 p.m.
0 reacties
