ZAMBIALIVE: 17-12-2006

Hoi luitjes

In België beginnen de kerstkriebels waarschijnlijk al toe te slaan! Ik moet zeggen, dit jaar heb ik van kerstkriebels totaal geen last! Het warme klimaat, het ontbreken van overvolle winkelstraten met decadente kerstversiering, de afwezigheid van kerstmannen, … zorgen ervoor dat ik me nog steeds meer in zomerse sferen bevind dan in een kerstsfeer! Nuja, zomerse sferen, … ze beginnen steeds meer en meer te trekken op Belgische zomerse sferen: NAT! Het regenseizoen is er dan toch gekomen! Het kan hier serieus hard regenen. In 10 minuten tijd veranderen straten hier in heuse riviertjes! Geen wonder dat de straten vol putten zitten!
Nu, Kerstmis! Geen kerstkriebels voor mij dus! Kerstmis is hier nochtans het belangrijkste feest van het jaar! Dus ook in Sables moesten de nodige voorbereidingen getroffen worden! We hebben nu een kerstboom … nou ja, als je het een boom kan noemen … Maar soit, naar Afrikaanse normen is hij heel oké! Hij heeft zelfs lichtjes (die helaas ook kerstmuziek produceren …)! Samen met de jongens heb ik ook 2 kerstmannen geschilderd: een blanke en een zwarte! Je moet je aanpassen aan de omgeving hé! De zwarte was eigenlijk nog de mooiste!
Voor de rest ging alles zijn gewone gang in Sables. Opmerkelijk minder vechtpartijen nu Kerst in aantocht is! Vrede in Sables! Wauw! ’t Is het begin van vrede op aarde! Ik blijf erin geloven!
En we blijven in de kerstsfeer: gisteren ben ik naar een kerstviering geweest. Mary, de coördinatrice van de Hospice, had alle Mzungu’s uit de streek uitgenodigd om er een kerstviering te doen. Er werden bijbelteksten voorgelezen en kerstliedjes gezongen … Leuk om eens mee te maken maar voor mij hoeft het toch niet elk jaar! De receptie achterna was wel plezant! Weer heel wat nieuwe mensen leren kennen en mijn petit-beurre-taart oogstte heel wat succes!
Maar genoeg over kerst. Wat heb ik voor de rest nog gedaan? Vorige week dinsdag heb ik mijn Mother’s day genomen. In Zambia krijgen vrouwen, of ze nu moeder zijn of niet, elke maand 1 dag vrij! Zoals ik al zei, je moet je aanpassen aan de omgeving, dus heb ik die dag ook maar genomen. Ik had hem gereserveerd voor schoolwerk maar de zoveelste electriciteitspanne stak daar een weer een stokje tussen. Door het regenseizoen worden we hier de laatste tijd veel met electriciteitspannes geconfronteerd. Afrika = geduld! Je went eraan maar de charme van kaarslicht begint stilaan aan mij voorbij te gaan!
Ik heb er ook een heel sportieve week opzitten. Een week vol basketbal, dans en voetbal. En ja, ik bak er niks van maar de jongens vinden het fantastisch als ik meespeel! En wat doe je als niet goed kunt voetballen? Inderdaad, in de weg lopen, wat een schitterende tactiek is tussen een bende goede voetballers!
Ook leuk: door de vele regen lag het voetbalveld er als een modderpoel bij, vooral dan de plaats rond de goal. De ene keeper na de andere nam een heus modderbad wat natuurlijk voor de nodige hilariteit zorgde! Wat ook altijd voor de nodige hilariteit zorgt is mijn dansstijl … Maar ik laat me niet kennen en dans altijd dapper voort! Laat ze maar lachen … ik kan ze geen ongelijkheid geven! Ik zou ook lachen met de Mzungu als ik zo zou kunnen dansen!
Deze week zijn we ook met enkele Sablesjongens naar de Hospice geweest. 4 van onze jongens leerden enkele patiënten en verplegers schaken. Leuk om te zien! Onze gasten waren echt goeie schaakleerkrachten!
En wie was daar nog steeds in de Hospice? Alpha! Kleine opfrissing: Alpha is een jongetje van 12 met AIDS. Hij heeft TBC opgelopen en verblijft nu al meer dan een maand in de Hospice, een klein hospitaaltje voor terminale (AIDS-)patiënten. Alphas huid zag er slechter uit dan ooit maar Alpha zelf was wat actiever! Ik had toevallig een clownsneus op zak en Alpha vond dat fantastisch! Ik zette hem op wanneer niemand behalve Alpha het zag! Toen de anderen zich naar me toe draaiden om te kijken deed ik “the funny nose” vlug weer af! Alpha gierde van het lachen en niemand wist waarom! Daarna gaf ik hem de clownsneus. Alpha zette hem op en ik trok enkele foto’s van hem! Hij vond het fantastisch om zijn eigen te zien op foto! Zijn lach galmde door de Hospice! Ja, het deed me toch iets om die kleine zieke Alpha zo zien te lachen! En toch, dit kereltje zou moeten buiten spelen en niet in dat ziekenhuis liggen … AIDS is een zo’n wrede ziekte
Als afsluiter een gedichtje van in Sables:

AIDS AIDS
You are so cruel
I had both parents
but you took them away
Today I am an orphan
because of you
I sleep on the street without food
because of you
AIDS AIDS
Why are you so cruel?

Dikke kus
Lobke