ZAMBIALIVE: Lobke en bezoekers veroveren Botswana

Dinsdagmorgen, 6 januari 2007, 6u00: de wekker gaat af! Mensen in Zambia staan heel vroeg op! Mensen leven hier nog mee met de zon. ’s Avonds gaan ze rond 8u slapen, vaak omdat ze geen elektriciteit hebben en ’s ochtends zijn ze rond 5u, als de zon opkomt, weer uit de veren. Ook ik sta hier opmerkelijk vroeger op. In het weekend ben ik meestal rond 8u wakker (i.p.v. 11u in België …).
Maar goed, dinsdagmorgen dus. Die morgen moesten we er vroeg uit want ik en mijn dames gingen op safari naar Botswana. Een grappige dikkerd van ‘Jolly Boys’ nam ons mee naar de grens van Zambia en Botswana, zo’n klein uurtje rijden verwijderd van Livingstone. Zambia en Botswana raken elkaar op een heel smal punt. De grens situeert zich op een punt waar de Choberivier in Zambezi-rivier stroomt om dan in Livingstone 108 meter naar beneden te donderen. Eigenlijk is dat punt een 4-landen punt. Zambia, Namibië, Zimbabwe en Botswana ontmoeten elkaar daar.
We gingen om de nodige stempels om Zambia te verlaten en we staken de rivier over met een lekker ouderwetse Afrikaanse ferry. Een andere manier om de grens over te steken bestaat er niet. Eerlijk gezegd, we waren toch blij dat we veilig aan de overkant waren geraakt. Aan de overkant werden we opgepikt door één van onze safarigidsen voor die dag. Hij nam ons mee naar de grens met Botswana en weer konden we ons verheugen op een heuse stempelprocedure. Afrikanen zijn werkelijk gek op stempels!
De gids nam ons mee naar zijn organisatie. Een lekker ontbijt stond op ons te wachten. Waren wij even met ons gat in de boter gevallen (niet letterlijk te nemen!). Daarna was het tijd voor “serieuzere” dingen: SAFARI!
In de voormiddag gingen we op safari met de jeep. Met onze camera in aanslag vertrokken we. Een kleine regenbui herinnerde er ons aan dat het ook hier regenseizoen was. Gelukkig ging de bui vlug over en konden we ons concentreren op het zoeken naar beesten! We waren nog geen 10 minuten ver of onze gids ging bruusk op zijn remmen staan. “Look over there, a leopard!”, klonk het. Niet te geloven! Luipaarden zijn zeer zeldzaam en moeilijk te spotten, zeker overdag! “You’re so lucky!”, zei onze gids. Het luipaard was schijnbaar op zijn gemak en het leek wel of hij wat rond slenterde. De gids zette de achtervolging in. Al zijn zintuigen stonden scherp. Aan de hand van het gefluit van vogels, die elkaar waarschuwden voor het luipaard, kon hij de route van het luipaard dedecteren. Verbazingwekkend! En dan gebeurde het! Het luipaard kwam plots uit de struiken, sprong in de jeep van andere toeristen en at ze allemaal op!
Nee, grapje! Het luipaard kwam uit de bosjes en stak op zijn dooie gemakje de weg over. We waren zo’n 25 meter verwijderd van het luipaard! Het was een prachtig beest! En plots was het weg, verdwenen in het struikgewas!
Nou, de safari was goed begonnen. We reden voort en we zagen tal van beesten: krokodillen (Bas!!!), Sable-antilopen, Kudu’s, Impala’s, Puku’s, nijlpaarden, tal van reptielen, …
En het volgende indrukwekkende moment was weer te danken aan de scherpe zintuigen van onze gids: we zagen een familie leeuwen liggen, verscholen onder de struiken! Ongelooflijk hoe dicht we konden rijden! De leeuwen keken amper op! Wat een prachtige beesten! ’t Is toch wel wat anders hoor dan de leeuwen in de zoo van Antwerpen (jaja Antwerpenaars!!).
De leeuwen lagen te luieren in de schaduw. Ik had er uren naar kunnen kijken! Een groep luidruchtige Japanners leek het even te verpesten maar gelukkig hadden ze er vlug genoeg van en zetten ze hun tocht verder. Wij genoten nog even en zetten dan ook onze tocht verder. We namen een route door een meer bebost deel van het park. Al onze zintuigen stonden op scherp en we tuurden door de bomen op zoek naar beesten. Jaja, safari’s hebben iets mee van zoektochten. Na een eindje rijden riep iemand “Stop!!”. En daar was onze 1e olifant van de dag! Verstopt tussen de bomen. Wat verder spotten we ook nog enkele giraffen, helaas vluchtten ze vlug weg. Waarschijnlijk hadden we te luid “Stop!!” geschreeuwd …
Na 3 uur en een half uur rijden namen we de hoofdweg terug naar het begin van het park. Onze gids zei dat er olifanten in de buurt waren dus dat we goed moesten uitkijken. Plots zagen we een olifant. We hielden bruusk halt. De olifant stak vlak voor onze auto de straat over. ’t Was prachtig! Menig foto’s werden getrokken. En we zagen er nog meer! Onze dag kon niet meer stuk!
Tevreden verlieten we het park, op weg naar deel 2 van onze safaridag. De gids leverde ons over aan een andere gids. Die nam ons mee het water op. Met een klein bootje voeren we de Chobe-rivier op. Op ons bootje stond een gedekte tafel met heerlijk eten! Je had ons daar moeten zien zitten. Midden de Chobe-rivier, met lekker eten en een wit wijntje voor onze neus en met olifanten en nijlpaarden op de oever. We konden het amper geloven! Na onze lunch namen we ruim de tijd om de olifanten en nijlpaarden te bekijken.
We zagen een klassiek vertederend beeld: een vogeltje die op een nijlpaard zat om alle larven en consoorten weg te pikken. We kwamen heel dicht bij de olifanten en nijlpaarden.
Nijlpaarden zijn de gevaarlijkste beesten van de Big Five (Big 5= leeuw, luipaard, buffel, nijlpaard en neushoorn). Ondanks het feit dat ze planteneters zijn, vallen ze toch vlug mensen aan. Op een bepaald moment werd het spannend. We waren zeer dicht bij een nijlpaard toen de motor van onze boot plots uitviel. Het probleem was dat wij aan ene kant van de rivier stonden en een olifant aan de andere kant. Het nijlpaard wilde door en wij konden een bedreiging vormen. Onze gids kreeg het zelf benauwd en haastte zich om de motor terug in gang te krijgen. Hij begon er hevig van te zweten. Na enkele minuten proberen slaagde hij er gelukkig in om de motor terug te starten. Toen ik hem vroeg of het echt een gevaarlijke situatie was geweest zei hij “yes” en hij keek een beetje verlegen … Maar eind goed al goed! We hebben dus een zeer penible situatie overleefd! Avontuur in Afrika!
We voeren vlug naar veiligere oorden, weg van de nijlpaarden. Wat verder was een olifant bezig een bad aan het nemen. Mooi om te zien! Een andere olifant stond op de oever! We waren amper 15m van hem verwijderd! We konden ons eigen ogen amper geloven!
Na 2 uur op het water gingen we terug! Dit was het einde van onze safari. Een zeer geslaagde safari als je het mij vraagt!
We waren amper aangekomen in het kantoortje waar we moesten betalen of de hemel zette zijn sluizen open! In 2 minuten tijd werden de straten weer riviertjes! Onze gidsen brachten ons terug naar de ferry terug naar Zambia. Het was zeer gevaarlijk weer om te rijden! Je zag amper waar de weg was! Ook de ferry lag stil door het slechte weer. Gelukkig geraakten we op tijd terug aan de overkant, alweer na de nodige stempels!
Eenmaal aangekomen in ‘Jolly Boys’ genoten we na van de prachtige safari. En wie kwam daar opdagen? Jeremiah, één van de gidsen van the falls! Hij vroeg ons mee uit! Mijn 2 dames waren redelijk vermoeid en gingen niet in op het aanbod. Ik had echter wel zin om het nachtleven van Livingstone te verkennen en ging mee met Jeremiah. Hij zorgde goed voor me en nam me mee naar tal van clubs om tenslotte te eindigen in een klein donker cafeetje. In het cafeetje hadden ze een Jukebox. Mijn rastagids stak er enkele munten in en rarara, wat koos hij: Bob Marley natuurlijk! ’t Werd een zeer fijne avond en tegen 1 uur lag ik in mijn bedje, tevreden terugblikkend op een zeer leuke dag!
Ja, Afrika heeft heel wat moois: de vegetatie, de beesten, de mensen, de cultuur, … Ik ben echt verliefd geworden op Afrika, net zoals de meeste mensen die voet zetten op het zwarte continent! Dit smaakt naar meer!
Dikke kus
Lobke