Het backpackershotel waar ik verbleef in Lusaka was zeer leuk. Het had een gezellige bar, een klein zwembadje en er logeerden veel toffe mensen. Ik mocht er kennis maken met Duitse, Britse, Nieuw-Zeelandse, Zweedse en Sloveense toeristen. We kookten samen en maakten het gezellig. Na 2 dagen werd het echter tijd om Lusaka te verlaten en op weg te gaan naar mijn nieuwe thuis in Kabwe. Om 5u30 stond ik al aan het busstation en zelfs op dit vroege uur in de morgen was er al heel wat drukte. Overal liepen mensen met valiezen, stonden verkopers te roepen om klanten te lokken en werd er druk over prijzen gediscussieerd. In Zambia is het nooit stil!De bus werd vol gesjouwd met mensen en bagage en verkopers stapten op en af om hun goederen aan de man te brengen. Het topmoment van de morgen was de priester die de bus opstapte om te komen preken. Halleluja! If Jesus wants it!Naast me op de bus zat Joe. Joe leeft in Lusaka en was op weg naar Congo om een vriend te bezoeken. De 1e vraag die hij stelde was of ik gelovig was. Toen ik “no” zei begon hij te lachen. Hij kon het niet begrijpen. Vervolgens probeerde hij me de hele busrit te overtuigen van de kracht van Jezus. Ik vond het wel grappig. We praatten ook over heel wat andere onderwerpen zoals het rijke Europa, Bush, het leven in Zambia, het leven in België, politiek, economie, …
Na anderhalf uur kwam ik aan in Kabwe waar ik vervolgens één van de nationale sporten mocht uitoefenen: wachten! Ik settelde me in het zonnetje dat om 8 uur al hevig op mijn huid brandde en observeerde de mensen. Of was het eerder omgekeerd? Vele mensen staarden me na. Als blanke ben je hier de vreemdeling en dat zie je overal aan de reacties van de mensen. “Muzungu, how are you?”, roepen ze dan. Muzungu betekent blanke.Na een uurtje kwam Mark opdagen. Mark is een Canadese leraar die op vrijwillige basis werkt in Sables, het dagcentrum voor straatkinderen waar ik stage zal lopen. Hij bracht me naar het huis van Kate. De komende maanden zal ik bij Kate logeren. Kate is afkomstig van Groot-Britannië en werkt bij SPW, een NGO die werkt rond aidseducatie. Kate was er niet maar Mark had de sleutel en zo kon ik toch naar binnen. Ik besloot om een luilekkerdagje te houden. Om 19u30 kwam Kate thuis. We aten iets en hadden een leuke babbel.
De volgende morgen ontmoette ik Lara, die ook bij Kate logeert. Ook met haar zat het goed.
Om 8u30 werd ik door Barbara opgepikt aan de plaatselijke supermarkt ‘Shoprite’. Barbara werkt eveneens in Sables. Ze werkt er als sociaal werker.
Hiërarchie is nogal belangrijk in Zambia dus moest ik me eerst even laten zien op het hoofdbureau van Kara Counselling, de organisatie waarvan Sables deel uitmaakt. Ik werd door Barbara voorgesteld aan Jan en alleman.
Daarna gingen we naar Sables. Sables is een dagcentrum voor straatkinderen van 7 tot 17 jaar. Het is enkel voor jongens. Het dagcentrum is rustig gelegen, even buiten het centrum van de stad. Straatkinderen kunnen er iedere dag terecht van 8u tot 16u.
Om 8u30 is er les. In deze lessen worden ze voorbereid om (terug) naar het reguliere onderwijs in de stad te gaan. Rond 9u is er ontbijt en na het ontbijt is er terug les tot 11u. Daarna is er tijd voor individuele gesprekken en groepsgesprekken. Op de middag krijgen de jongeren een maaltijd en daarna is het kuistijd. In de namiddag is er tijd voor ontspanning en om 16u-16u30 gaan de deuren van het centrum dicht. Dan gaan de jongens terug naar huis of naar de straat.
Barbara en ik kwamen om 9u30 aan in Sables en het was er relatief rustig. Mark was bezig met een schaaktornooi op poten te zetten. Het schaakspel bestond uit kroonkurken. Het was ongelofelijk om te zien hoe goed deze jongens in het spel waren.
De rest van de dag was eveneens zeer rustig. Iedereen lummelde maar wat rond. De jongens kregen een middagmaal en konden een douche nemen. In de namiddag schoten ze dan toch plots in actie. Ze besloten om te gaan voetballen. De 1e regenbui van het regenseizoen stak daar echter een stokje tussen. De film ‘Space Jam’ werd dan maar opgezet.
Mijn 1e dag in Sables was zeer kalm maar ook zeer leerrijk. Ik had een aantal goede gesprekken met de medewerkers van Sables. Jammer genoeg verliep het contact met de jongens niet zo goed omwille van de taal. Hun Engels is niet echt denderend. Het zal een uitdaging worden om goed met hen te communiceren. Ik zal alvast enkele woordjes Bemba studeren.
Na een zeer warme dag trok ik er met Barbara op uit om Kabwe te verkennen. Ze toonde mij de bank, de internetcafés, de markt en de supermarkt. Het centrum van Kabwe is klein maar de sloppenwijk van Kabwe is de 2e grootste van Afrika (!). Enkel in Zuid-Afrika vind je nog een grotere…
Savonds ging ik met Kate en Lara naar een wat chiquer hotel in de stad. De reden van ons bezoek was het zwembad van het hotel. De drankjes en de pizza waren naar Zambiaanse normen niet goedkoop maar het water in het zwembad was heerlijk. Toch was er tegelijk ook het besef dat we in enorme luxe baadden … en dit terwijl je in een stad verblijft met de op één na grootste sloppenwijk van Afrika … Het geweten knaagt soms …
Ik ben nu 4 dagen in Zambia en ik geniet met volle teugen. Ik kijk, observeer, leer, ... Soms vormt het Engels wel een drempel. Zowel mijn Engels als het Engels van de jongeren in Sables zoals ik al eerder vertelde. Ik woon bij 2 Engelse mensen en soms is het moeilijk voor mij om hun gesprekken te begrijpen of om mezelf goed uit te drukken. Maar ik leer veel bij … Op alle vlakken weliswaar.
Zo, tot hier mijn nieuwe avonturen. Vandaag houden Kate, Lara en ik een luilekkerdag. Misschien gaan we vanavond uit …
Lieve mensjes in België, laat zeker ook van jullie horen!

Dikke kus uit het snikhete Zambia

Lobke